De sukadeboom komt van oorsprong uit Zuidoost-Azië, maar is inmiddels ingeburgerd in Italië en Griekenland. Uit de bladeren en vruchten haalt met een etherische olie voor de parfumindustrie. Maxima heeft grotere vruchten dan de soort.
Ontstaan in Jamaica als een kruising tot een pompelmoes en sinaasappel. Inmiddels overal ter wereld te vinden. Aan de grote vruchten worden vele gunstige werkingen toegekend. Vooral in dranken en desserts erg populair. Een mooie kuipplant voor een zonnig terras.
Een vitaminerijke gele vrucht die wat weg heeft van peer. Een vrij onbekende soort uit Brazilië die lokaal steeds meer populariteit wint. De plant is wintergroen en mooi om te zien. De bloemen lijken erg op de bloemen van myrte. Echt een aanwinst voor de verzamelaar van fruitsoorten.
Ook wel bekend onder de naam Kaffir limoen. De schil van de vruchten en vooral de bladeren worden in de Aziatische keuken gebruikt om een citrusachtige smaak te geven aan gerechten. Ook in Europa krijgen de toepassingsmogelijkheden steeds meer bekendheid.
Deze stekelige groenblijvende heester uit Patagonië krijgt na haar paarse bloemen, felgekleurde paarse bessen. De bessen worden door de lokale bevolking gegeten of verwerkt in compote. Door haar winterhardheid tot -10 graden C zeker het proberen waard in de tuin.
De enige echte winterharde citroen. Ondanks de naam niet lekker om te eten. De vrucht geurt wel sterk en wordt daarom veel gebruikt in de cosmetische industrie en in gedroogde vorm in potpourri. Een hele goede onderstam voor minder vorstbestendige citrussoorten.